Antiquariaat Tanchelmus organiseert op vrijdag 1 maart 2019 om 20u de lezing De Carbolineum Pers, 30 jaar Private press door Boris Rousseeuw.

Antiquariaat Tanchelmus, Van Vaerenberghstraat 51/53 2600 Berchem (Anwerpen)

Gratis

Graag bevestiging van uw komst via email: info@tanchelmus.be voor 28 februari 2019

Beperkt aantal plaatsen om de intimiteit te garanderen, vol is vol.

Abstract

Boris Rousseeuw (Antwerpen 1959) startte in april 1989 zijn private press “De Carbolineum Pers” op, bijna op de kop 30 jaar geleden dus. Zijn bedoeling was om die boeken te drukken die hij zelf graag zou lezen, maar die hij in de boekhandel niet vond. Verzorgd, met liefde en zeer traag met de hand gezet in loden letters en op de handpers gedrukt, in kleine oplage. In de loop van die 30 jaar zijn meer dan 230 titels verschenen, gaande van 2 tot meer dan 250 bladzijden. Het record is : een half jaar eenzame arbeid voor de 208 bladzijden van de "Philobiblon" van Richard de Bury, de oudste tekst over boeken verzamelen in de westerse cultuur.
De nadruk van de pers ligt op hedendaagse Nederlandse literatuur en op boekgeschiedenis, een oude liefde van de drukker. Maar ook andere onderwerpen kunnen aan bod komen, want een “private press” heeft de complete vrijheid.

De eerste private press, “The Kelmscott Press” van William Morris, was een reactie op de degradatie van de boekdrukkunst in de negentiende eeuw. In de achttiende eeuw werd alle drukwerk nog met de hand gezet en op de handpers gedrukt op lompenpapier, maar in de negentiende eeuw kwam het machinale zetwerk (linotype) op, de kleine lelijke letter, en het lelijke, vergelende papier op basis van hout. Morris gaf de aanzet tot een tegenbeweging, met mooie, sierlijke letters die op kwaliteitspapier gedrukt werd. Sindsdien is de private press blijven bestaan, met in Vlaanderen als pioniers Max Elskamp en Julius de Praetere, die allebei met een handpers aan de slag gingen. Voordeel van deze werkwijze is de totale vrijheid ; nadeel is de nood aan financiering, want pers, papier, letters en illustrators kosten geld. Hoe kan je voldoende boeken verkopen aan een hogere prijs dan normaal? Hoe verantwoord je anno 2019 een prijs van 75 euro voor een klein boekje? Antwoord: het moet mooi zijn, karakter hebben, interessant zijn. Uniek, bijzonder, een hebbeding, kortom het heeft een bestaansreden, het is waardevoller dan 75 euro uitgegeven aan een paar schoenen of een etentje. Zodra dit besef is doorgedrongen, kan de wisselwerking drukker-klant beginnen. In Vlaanderen zijn er vijf behoorlijke private presses, in Nederland twintig, wereldwijd misschien 500. Niemand weet het precies, want de helft van de drukkers is autist. Velen vallen snel af, want zetten en drukken met de hand is traag, eentonig soms. Wie tien jaar bestaat, is een volhouder. Het is weinig sexy voor wie geen geduld heeft. Maar de resultaten mogen gezien worden. In zijn lezing gaat Boris Rousseeuw proberen het publiek daarvan te overtuigen.